مهربانی

مهربانی یعنی مهرورزی. مهربانی یعنی ابراز دوستی. مهربانی فقط دوست داشتن
نیست؛ بلکه یعنی دوستی کردن.
مهربانی همان مودتی است که پیامبر رحمت از ما خواست، برای اهل بیتش؛ برای "قربی"...
مودت فقط محبت نیست، تنها احترام نیست.. مودت محبت است توام با ابراز آن.
مثل وقتی که نام رسول اکرم (ص) را در جمعمان از یک نفر می شنویم و بلند
صلوات می فرستیم.. این یعنی ابراز.
اما بحث ما فقط مهربانی نیست. فرهنگ مهربانی یعنی خوی جامعه باید مهربان شود.
 در دین داری هم مثل باقی مسائل، تنهاخوری راه ندارد. چون نصف دین هر کس بیرون از خودش است!

اما بشنوید از روایات ائمه :
که هر بوسه والدین را بر فرزند، موجب افزایش یک درجه به درجات بهشتی شان می خوانند.
می فرمایند وقتی دو مومن به هم دست می دهند، دست خدا بین آن ها قرار می گیرد... و تا زمانی که دستانشان در هم گره خورده گناهانشان می ریزد.
هنگامی که از امام صادق (ع) راجه به حقوق برادران دینی پرسیدند، فرمود: بروید که اگر بگویم نمی توانید آن را به جا آورید.
وقتی اصرار کردند،
فرمود: در سرای دیگر، از برادر مومن تو که حق به گردنت پیدا کرده می پرسند که آیا حق او را ادا کرده ای یا نه.
پرسیدند: کدام مومن برادرمان محسوب می شود؟
فرمود: کافی است با مومنی 40 قدم راه رفته باشی...!

به قول حاج آقا پناهیان، فقط می شود گفت، خدایا! ما را ببخش و بیامرز



منبع: سخنرانی اقای پناهیان

با تشکر از هانیه حسینی